Hij is jong en hij wil nog wat: "say yes to yazz"
Hij komt zo jongensachtig, schuchter en misschien ook wel een beetje vrouwelijk over, maar wat heeft hij een ongelofelijk volwassen power in zichzelf. Hij lijkt een twintiger, maar hij is al in de dertig. Afgelopen vrijdag trad Wouter Hamel in Theater het Spant op en wij waren erbij.
Twee jaar geleden zagen wij hem al bij Hilversum Alive en ook toen was ik al onder de indruk van zijn muzikale talent. Wouter kan behalve zingen, ook goed op verschillende en vooral speelse manieren instrumenten bespelen. Hij stelt zich iets wat verlegen op, maar dat is ook wel weer zijn grote aantrekkingskracht. Al hij op de piano gaat spelen, dan legt hij één voet onder zijn billetjes. Ik zeg billetjes, want hij heeft niet echt vet om het lijf.
Wouter sprak echt met zijn publiek. Over zijn reizen over de hele wereld heen, maar ook over zijn liefdes en de periode daartussen zonder geliefde. Deze gebeurtenissen bracht hem telkens inspiratie voor zijn nieuwe liedjes. “Hoe voelt het als je door iemand bent belazerd? Maar ook voor al die mensen die belazerd worden, maar het nog steeds niet weten.” Er was een liedje over Paris Hilton en een liedje over Bill Clinton en Monica Lewinsky.
De band had echt zin om te spelen en dat voel je als publiek. De tijd vliegt als je lol hebt en het was pauze voor we het wisten. De grap is dat iedereen ogen, een neus en een mond bij de geboorte heeft gekregen, maar wat zijn de verschillen toch enorm groot als je zo even om je heen kijkt. “Heb je die daar gezien, nee die, met die groene schoenen, of die met dat witte tafellaken om haar heen, dat kan echt niet hoor.” Gauw de zaal weer in voor de tweede helft, dat was een stuk beter dan in de pauze om je heen kijken.
-------------------------------------------------------------------------
5 maart 2010 hadden wij een jazz avond met Wouter Hamel in Theater het Spant te Bussum
Reacties
Een reactie posten